ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ & ΟΡΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ ΓΟΝΙΩΝ

Ο βρεφονηπιακός σταθμός ‘’Τα Μελισσάκια’’ ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2003 στην Παροικιά της Πάρου. Ανήκει στις δομές, που ιδρύθηκαν με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κάλυπτε και τα έξοδα λειτουργίας του μέχρι τον Αύγουστο του 2008. Εξυπηρετούσε 45 παιδάκια, όπου κάποιες χρονιές έφτανε και στα 60 κάθε χρόνο και είναι ο δεύτερος βρεφονηπιακός σταθμός που υπάρχει στις Κυκλάδες.

Μετά τη λήξη της περιόδου χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο σταθμός ανήκει στις αρμοδιότητες του Δήμου, όπως και όλες οι αντίστοιχες δομές σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Ο Δήμος Πάρου επέλεξε μια νέα χρηματοδότηση από την Εργατική Εστία, η οποία απορρίπτει παιδιά δημοσίων υπαλλήλων αλλά και γονιών με όριο εκκαθαριστικού τις 25.000 ευρώ για ένα παιδί και 26.000 ευρώ για δύο παιδιά. Μετά από αιτήσεις που έγιναν προς την Εργατική Εστία (περίπου 85), αυτή επέλεξε για τη φετινή χρονιά, προς το παρόν μόνο 16 παιδιά και θα επιλέξει τα υπόλοιπα 29 (ευελπιστούν) αρχές Νοέμβρη.

Είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι αντιλαμβάνεστε τα οφέλη που αποκομίζει ένα παιδί όταν συναναστρέφεται με παιδάκια της ηλικίας του και πόσα νέα πράγματα μαθαίνει μέσα από τις πολύ εποικοδομητικές ώρες που περνάει σε ένα βρεφονηπιακό σταθμό. Δε ζητάμε ένα παιδότοπο ή ένα χώρο ‘πάρκινγκ’ για τα παιδιά μας τις ώρες εργασίας μας, αλλά ένα χώρο μάθησης!

Αυτή τη στιγμή λοιπόν, υπολειτουργεί ένας σταθμός δυναμικότητας 45 παιδιών και ταυτόχρονα οι γονείς είναι αναγκασμένοι να αναζητούν λύσεις για τα παιδιά τους. Πολλοί αναγκάζονται να τα έχουν μαζί στο χώρο εργασίας, άλλοι να έχουν στραφεί στη λύση του παππού και της γιαγιάς, άλλοι σε παιδότοπους, άλλοι σε σκέψεις ακόμα και να σταματήσουν τη δουλειά τους για να κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι καθώς δεν αντέχεται οικονομικά να προσλάβεις κάποιον άνθρωπο για να τα φροντίσει. Πώς να επέλθει κοινωνική ευημερία όταν προκύπτουν τόσα πολλά και δυσεπίλυτα προβλήματα;

Πέραν αυτών, η μια βρεφοκόμος σταμάτησε την εργασία της καθώς η μειωμένη δυναμικότητα του σταθμού δεν απαιτούσε άλλα άτομα και παραμένει άγνωστη και η τύχη του υπόλοιπου προσωπικού, σε περίπτωση που παραμείνει σε τόσο χαμηλά επίπεδα ο αριθμός των παιδιών. Όλα αυτά σε μια περίοδο που η ανεργία μαστίζει την κοινωνία μας.

Εφόσον λοιπόν ο κρατικός μηχανισμός αποδείχθηκε άκαρπος, ο Δήμος Πάρου τι κάνει για να προστατεύσει τους πολίτες του; Ποια ήταν η πρόβλεψη του Δήμου της Πάρου τα προηγούμενα χρόνια (κατά τη διάρκεια που υπήρχε η χρηματοδότηση της Ε.Ε) ώστε τελειώνοντας το πρόγραμμα να μπορέσει να εξασφαλίσει της ολοένα και αυξανόμενες ανάγκες αυτής της ηλικίας;

Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους σημερινούς γονιούς. Πολλοί από εμάς είτε βρεθήκαμε είτε θα βρεθούμε σε παρόμοια θέση. Το πρόβλημα θα διαιωνίζεται και δε θα λυθεί με ημίμετρα. Πολλοί νέοι άνθρωποι αποφασίσαμε να αφήσουμε, την κατά γενική ομολογία ευκολότερη και πιο άνετη ζωή της πρωτεύουσας, και να έρθουμε να μείνουμε μόνιμα στην επαρχία βοηθώντας την ανάκαμψή της και ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο για μας, τα παιδιά μας αλλά και την τοπική κοινωνία. Δυστυχώς, σε αυτήν την προσπάθειά μας δε βρίσκουμε αρωγό ούτε την Πολιτεία ούτε τις τοπικές αρχές.

Με εκτίμηση,

Οι γονείς