ΜΟΥΣΕΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΝΤΙΝΟΣ
Εκεί που συνεχίζεται η τέχνη της Γ λ υ π τ ι κ ή ς .
Ε γ κ α ί ν ι α τ ο υ ν έ ο υ Μ ο υ σ ε ί ο υ Π ε ρ α ν τ ι ν ο ύ .
Ένα νέο Μουσείο Γ λ υ τ ι κ ή ς , ευρωπαϊκού επιπέδου απέκτησε η Π ά ρ ο ς.
Πάνω από χίλια άτομα πλημμύρισαν την πλατεία και τους γύρω χώρους της Μάρπησσας την ημέρα των εγκαινίων. Πρόσωπα της πολιτείας και πολύ κόσμος από Πάρο και Αθήνα έδωσαν το παρών σ’ αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός για τον Ελληνικό χώρο.
Το άνοιγμα των εγκαινίων έγινε κατ’ αρχήν με ομιλίες από τους εκπροσώπους της πολιτείας, ακολούθησε ο χαιρετισμός του Δημάρχου κ. Χρήστου Βλαχογιάννη , η εισήγηση της κ. Ευδοκίας Παπουλή Εφόρου του Μουσείου, η ομιλία του κ. Στέλιου Λυδάκη καθηγητή Ιστορία της Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος μιλώντας για τον Ν ι κ ο Π ε ρ α ν τ ι ν ό, είπε ότι πρόκειται για ένα από τους λίγους Νεοέλληνες δημιουργούς που όχι από συντηρητισμό, αλλά από αίσθημα ευθύνης δεν παρέκλιναν από τον δρόμο τον οποίο επέλεξαν και ο οποίος είχε διανοίγει και διαμορφωθεί ήδη από τους Κλασικούς του τέλους του 19ου,και των αρχών του 20ου αιώνα. Την παραμονή του στο δρόμο αυτόν την ενίσχυσε η απασχόλησή του με την αρχαία ελληνική γλυπτική και η μελέτη των αρχών της, που ουσιαστικά ήταν και θα παραμείνουν αξεπέραστες. Θα ήταν για τον συνεπή και τίμιο αυτόν εργάτη της μεγάλης του τέχνης, παρασπονδία και ασέβεια οποιαδήποτε προσπάθεια υποταγής σε αμφιβόλου αξίας ρεύματα και τάσεις, μόνο και μόνο για να συμμετέχει στην γενικότερη ροή των καιρών. Και αν είναι να εκτιμηθεί η στάση ενός πνευματικού δημιουργού απέναντι στις εποχιακές αλλοιώσεις, η θέση εκείνου που υπήρξε συνεπής στον εαυτό του, στις παραδόσεις που τον διαμόρφωσαν και στα πιστεύω του, πρέπει να θεωρηθεί πολύ πιο σημαντική, από εκείνου που γίνεται παρανάλωμα του παφλάζοντος ρεύματος και της εποχιακής του ορμής χωρίς καν να είναι απαύγασμά του.
Έτσι ο Περαντινός ξεχωρίζει στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο γιατί μεταφέρει άσβεστο ως τις ημέρες μας τον πυρσό που παρέλαβε από τους άξιους προκατόχους του, από τους Αρχαίους δημιουργούς, αλλά και από τους νεώτερους ¨ από εκείνη την πραγματική μεγάλη Γενιά των Φιτάληδων, του Φιλιππότη, του Χαλεπά, του Μπονάνου, του Θωμά Θωμόπουλου.
Ο Νίκος Περαντινός τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Αριστείο Καλών Τεχνών στον τομέα της Γλυπτικής στης 23 Μαρτίου 1991 .
Μετά τον κ. Λυδάκη ακολούθησε η εισήγηση του κ. Ιάκωβου Ιακωβίδη Διπλωμάτη του Υπουργείου Εξωτερικών με θέμα «Ο νεωτερισμός του κλασσικού- ο Νίκος Περαντινός στην Ευρώπη .»
Ο κ. Ιακωβίδης κάνει αναφορά και μας λέει « Ο Πολιτισμός έχει χαρακτηρισθεί ως το ήπιο όπλο της ελληνικής διπλωματίας και αυτή η ρήση δικαιώνεται συνεχώς. Γίναμε πρόσφατα όλοι μάρτυρες των λαμπρών εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και σήμερα καλούμαστε να εγκαινιάσουμε ένα νέο μουσείο γλυπτικής. Γιατί όμως τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης προσέλκυσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον? Θα ισχυριστεί κάποιος ότι αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για το Μουσείο της Ακρόπολης και η Ακρόπολη είναι ένα διαχρονικό μνημείο, παγκόσμιου συμβολισμού. Αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο , η Ακρόπολη παραμένει στη θέση της ,υψιπετής πάνω στο βράχο της. Το μουσείο στεγάζει αγάλματα, γλυπτά και ζωοφόρους από τον Παρθενώνα, το Ερεχθείο και τα Προπύλαια.
Είναι , λοιπόν , η γλυπτική τέχνη της Κλασσικής Αθήνας που βρέθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής. Δεν θα πρέπει αυτό να προκαλεί καθόλου την απορία μας που 25 αιώνες μετά που φιλοτεχνήθηκαν, αυτά τα γλυπτά συνεχίζουν να θέλγουν το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας. Η αιτία είναι πρόδηλη. Πρόκειται για τέλεια δημιουργήματα , που αποτελούν την κορυφαία έκφραση του πολιτισμού που άνθισε μέσα στο περιβόλι της Αθηναϊκής δημοκρατίας.
Και αν στο πέρασμα του χρόνου, η κλασσική γλυπτική γνώρισε αρνητές και τιμητές, και αμφισβητήθηκε, ιδίως στον 20ο αιώνα, λίγα φωτισμένα μυαλά, καλλιτέχνες του σπουδαίου και του πανανθρώπινου, μπόρεσαν ενορατικά να καταλάβουν και κυρίως να νιώσουν την πρωτοκαθεδρία της κλασσικής γλυπτικής μεταξύ των τεχνών, και ο Νίκος Περαντινός ανήκει σε αυτή τη μικρή ομάδα των εκλεκτών.
« Πολίτης εις των ιδεών την πόλη», ο Νίκος Περαντινός δεν αμφιταλαντεύτηκε ούτε στιγμή για το συνεχή νεωτερισμό που φέρνει σπερματικά μέσα του το κλασσικό και ακολούθησε μια απαράμιλλη διαδρομή, που από τα δύσβατα μονοπάτια της έμπνευσης τον οδήγησε στα Ηλύσια Πεδία της αναγνώρισης και της καθιέρωσης.
Άξιος διάδοχος και συνεχιστής της ελληνικής πλαστικής παράδοσης, ο Νίκος Περαντινός έφερε λίγο πιο κοντά στην Ευρώπη την Ελλάδα. Πως θα μπορούσε όμως να είναι διαφορετικά εφόσον η Πάρος, σχεδόν έναν αιώνα πριν από την Αθήνα του Περικλή ήταν ήδη πρότυπο εργαστήρι γλυπτικής. Και αυτό δεν οφείλονταν μόνο στο φημισμένο παριανό μάρμαρο αλλά και στους εξαίρετους τεχνίτες, όπως ο Αριστείων ,ο Αγοράκριτος και ο Σκόπας.
Παράλληλα με τη γλυπτική, ο Νίκος Περαντινός δραστηριοποιήθηκε έντονα και στο χώρο του μεταλλίου. Δημιούργησε μια μεγάλη και σημαντική σειρά μεταλλίων, καταλαμβάνοντας μια εξέχουσα θέση στη σύγχρονη ελληνική μεταλιογραφία. .....Τα μετάλλια παρέχουν στον Νίκο Περαντινό την ευκαιρία να τιμήσει προσωπικότητες του νέου Ελληνικού Πολιτισμού και να διαδώσει με αυτό τον τρόπο το όνομα και το έργο τους στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο { Μαρία Κάλλας Μουσείο Σκάλας του Μιλάνου, Μητροπολιτική όπερα Νέα Υόρκη.-
Κωνστ. Καβάφη Φλωρεντία . – Άγγελος Σικελιανός ,Ελσίνκι.- Αιμίλιος Βεάκης.-Νίκος Καζαντζάκη.- Ελευθέριου Βενιζέλου,- Νικολάου Γύζη.
Ένα από τα σημαντικότερα για τη χώρα μας γεγονότα του 20ου αιώνα ένταξή μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ,Ε.Ο.Κ φιλοτεχνεί το 1979 το αναμνηστικό χρυσό νόμισμα που κόπηκε και το οποίο αναπαριστά το Θεό Απόλλωνα να κρατά ένα κλαδί δάφνης και τη λύρα του, δύο από τα ισχυρότερα σύμβολα του, και να κάθεται πάνω στον ομφαλό και γύρω τη λέξη ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΩΝ, ακριβές αντίγραφο στατήρα των Δελφών. Ο συμβολικός χαρακτήρας αυτής της έκδοσης είναι ύψιστος. Με την αναγωγή στο μαντείο των Δελφών, ο Νίκος Περαντινός θέλει να υπενθυμίσει ότι οι πρώτες πολιτικές συμμαχίες περισσότερων Κρατών, οι γνωστές αμφικτιονίες,
Σχηματίστηκαν στην Ελλάδα προκειμένου να προστατεύσουν τα ιερά. Οποιαδήποτε λοιπόν Ένωση Κρατών μετά τη Δελφική Αμφικτιονία, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής ένωσης, φέρει ανεξίτηλο το σημάδι της ελληνικότητας του θεσμού.
Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και το μνημειώδες έργο του Νίκου Περαντινού. Δεν πρόκειται τόσο για ένα γλύπτη ο οποίος δημιουργεί μομφές με τη σμίλη του όσο για την Ελλάδα, η οποία φωνάζει παρούσα μέσα στην Ευρώπη του εικοστού αιώνα αγάλματα του Νίκου Περαντινού αποτελούν αφενός για μας τους Έλληνες τον ομφάλιο λώρο με την κλασική εποχή αφετέρου για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους τον αρμό με τη σύγχρονη Ελλάδα.
Τέλος, θα ήθελα να μνημονεύσω το επιστέγασμα της ευρωπαϊκής πορείας του Νίκου Περαντινού. Η « Μνήμη «, άγαλμα φυσικών διαστάσεων, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Μουσείου και σας καλώ να θαυμάσετε πριν εισέλθετε στο μουσείο, έχει τοποθετηθεί ήδη από το 1989 στην Αθήνα ,στη συμβολή των οδών Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας. Το 1990, με πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού, το άγαλμα προσφέρεται στο Λουξεμβούργο και τοποθετείται μπροστά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ως ένδειξη ελάχιστης αναγνώρισης της προσφοράς της Ελλάδος και του Νίκου Περαντινού στην Ευρώπη.
Ας γίνει λοιπόν η μνήμη μας το εκμαγείο για τη διατήρηση της κληρονομιάς μας, μια «μνήμη αισθητική», και ας αγκαλιάσουμε το χώρο αυτό με ευγνωμοσύνη, προς τιμή του Νίκου Περαντινού, αλλά και του ανώνυμου Παριανού γλύπτη.
Ακολούθησε αγιασμός από τον Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλίνικο. Ο οποίος ευλόγησε την Είσοδο του Μουσείου ,ενώ συγχρόνως άναψαν τα φώτα και φωταγωγήθηκε όλως όλος ο χώρος μέσα και έξω.
Το Μουσείο διαμορφώθηκε εσωτερικά από τον Αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Δημητρόπουλο. Η διαμόρφωση στόχο είχε να ανάδειξη το έργο του καλλιτέχνη και την καλύτερη δυνατή παρουσία των γλυπτών στις πέντε μεγάλες αίθουσες καθώς και τον κάτω χώρο, την αίθουσα Μνημείων και Ηρώων.
Ο Εκθεσιακός χώρος, υπό την επιμέλεια της Εφόρου Ευδοκίας Παπουλή, στοχεύει να παράσχει στους επισκέπτες όλες τις σημαντικές πληροφορίες για το έργο του καλλιτέχνη. Παράλληλα ηχητική αφήγηση ακούγετε σε Ελληνική, Αγγλική και Γαλλική γλώσσα, ενώ υπάρχει έντυπη η αφήγηση σε Αλβανικά , Ρωσικά και Σουηδικά.
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΘΕΡΙΝΟ Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή- Δευτέρα.
Πρωί 10.00- 15.00 Απόγευμα 19.00-21.00
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ Παρασκευή- Σάββατο- Κυριακή
Πρωί 10.00- 15.00
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μουσείο Γλυπτικής Περαντινού – Μάρπησσα 22840-41443 κιν.6936-142260
Μουσειακός χώρος Αθηνών 210-7513653 κιν.6937-504433.
http://sites.google.com/site/sculpturemuseumperantinos/
Εκεί που συνεχίζεται η τέχνη της Γ λ υ π τ ι κ ή ς .
Ε γ κ α ί ν ι α τ ο υ ν έ ο υ Μ ο υ σ ε ί ο υ Π ε ρ α ν τ ι ν ο ύ .
Ένα νέο Μουσείο Γ λ υ τ ι κ ή ς , ευρωπαϊκού επιπέδου απέκτησε η Π ά ρ ο ς.
Πάνω από χίλια άτομα πλημμύρισαν την πλατεία και τους γύρω χώρους της Μάρπησσας την ημέρα των εγκαινίων. Πρόσωπα της πολιτείας και πολύ κόσμος από Πάρο και Αθήνα έδωσαν το παρών σ’ αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός για τον Ελληνικό χώρο.
Το άνοιγμα των εγκαινίων έγινε κατ’ αρχήν με ομιλίες από τους εκπροσώπους της πολιτείας, ακολούθησε ο χαιρετισμός του Δημάρχου κ. Χρήστου Βλαχογιάννη , η εισήγηση της κ. Ευδοκίας Παπουλή Εφόρου του Μουσείου, η ομιλία του κ. Στέλιου Λυδάκη καθηγητή Ιστορία της Τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος μιλώντας για τον Ν ι κ ο Π ε ρ α ν τ ι ν ό, είπε ότι πρόκειται για ένα από τους λίγους Νεοέλληνες δημιουργούς που όχι από συντηρητισμό, αλλά από αίσθημα ευθύνης δεν παρέκλιναν από τον δρόμο τον οποίο επέλεξαν και ο οποίος είχε διανοίγει και διαμορφωθεί ήδη από τους Κλασικούς του τέλους του 19ου,και των αρχών του 20ου αιώνα. Την παραμονή του στο δρόμο αυτόν την ενίσχυσε η απασχόλησή του με την αρχαία ελληνική γλυπτική και η μελέτη των αρχών της, που ουσιαστικά ήταν και θα παραμείνουν αξεπέραστες. Θα ήταν για τον συνεπή και τίμιο αυτόν εργάτη της μεγάλης του τέχνης, παρασπονδία και ασέβεια οποιαδήποτε προσπάθεια υποταγής σε αμφιβόλου αξίας ρεύματα και τάσεις, μόνο και μόνο για να συμμετέχει στην γενικότερη ροή των καιρών. Και αν είναι να εκτιμηθεί η στάση ενός πνευματικού δημιουργού απέναντι στις εποχιακές αλλοιώσεις, η θέση εκείνου που υπήρξε συνεπής στον εαυτό του, στις παραδόσεις που τον διαμόρφωσαν και στα πιστεύω του, πρέπει να θεωρηθεί πολύ πιο σημαντική, από εκείνου που γίνεται παρανάλωμα του παφλάζοντος ρεύματος και της εποχιακής του ορμής χωρίς καν να είναι απαύγασμά του.
Έτσι ο Περαντινός ξεχωρίζει στον ελληνικό καλλιτεχνικό χώρο γιατί μεταφέρει άσβεστο ως τις ημέρες μας τον πυρσό που παρέλαβε από τους άξιους προκατόχους του, από τους Αρχαίους δημιουργούς, αλλά και από τους νεώτερους ¨ από εκείνη την πραγματική μεγάλη Γενιά των Φιτάληδων, του Φιλιππότη, του Χαλεπά, του Μπονάνου, του Θωμά Θωμόπουλου.
Ο Νίκος Περαντινός τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το Αριστείο Καλών Τεχνών στον τομέα της Γλυπτικής στης 23 Μαρτίου 1991 .
Μετά τον κ. Λυδάκη ακολούθησε η εισήγηση του κ. Ιάκωβου Ιακωβίδη Διπλωμάτη του Υπουργείου Εξωτερικών με θέμα «Ο νεωτερισμός του κλασσικού- ο Νίκος Περαντινός στην Ευρώπη .»
Ο κ. Ιακωβίδης κάνει αναφορά και μας λέει « Ο Πολιτισμός έχει χαρακτηρισθεί ως το ήπιο όπλο της ελληνικής διπλωματίας και αυτή η ρήση δικαιώνεται συνεχώς. Γίναμε πρόσφατα όλοι μάρτυρες των λαμπρών εγκαινίων του νέου Μουσείου της Ακρόπολης και σήμερα καλούμαστε να εγκαινιάσουμε ένα νέο μουσείο γλυπτικής. Γιατί όμως τα εγκαίνια του μουσείου της Ακρόπολης προσέλκυσαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον? Θα ισχυριστεί κάποιος ότι αυτό συμβαίνει επειδή πρόκειται για το Μουσείο της Ακρόπολης και η Ακρόπολη είναι ένα διαχρονικό μνημείο, παγκόσμιου συμβολισμού. Αδιαμφισβήτητα. Ωστόσο , η Ακρόπολη παραμένει στη θέση της ,υψιπετής πάνω στο βράχο της. Το μουσείο στεγάζει αγάλματα, γλυπτά και ζωοφόρους από τον Παρθενώνα, το Ερεχθείο και τα Προπύλαια.
Είναι , λοιπόν , η γλυπτική τέχνη της Κλασσικής Αθήνας που βρέθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής. Δεν θα πρέπει αυτό να προκαλεί καθόλου την απορία μας που 25 αιώνες μετά που φιλοτεχνήθηκαν, αυτά τα γλυπτά συνεχίζουν να θέλγουν το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας. Η αιτία είναι πρόδηλη. Πρόκειται για τέλεια δημιουργήματα , που αποτελούν την κορυφαία έκφραση του πολιτισμού που άνθισε μέσα στο περιβόλι της Αθηναϊκής δημοκρατίας.
Και αν στο πέρασμα του χρόνου, η κλασσική γλυπτική γνώρισε αρνητές και τιμητές, και αμφισβητήθηκε, ιδίως στον 20ο αιώνα, λίγα φωτισμένα μυαλά, καλλιτέχνες του σπουδαίου και του πανανθρώπινου, μπόρεσαν ενορατικά να καταλάβουν και κυρίως να νιώσουν την πρωτοκαθεδρία της κλασσικής γλυπτικής μεταξύ των τεχνών, και ο Νίκος Περαντινός ανήκει σε αυτή τη μικρή ομάδα των εκλεκτών.
« Πολίτης εις των ιδεών την πόλη», ο Νίκος Περαντινός δεν αμφιταλαντεύτηκε ούτε στιγμή για το συνεχή νεωτερισμό που φέρνει σπερματικά μέσα του το κλασσικό και ακολούθησε μια απαράμιλλη διαδρομή, που από τα δύσβατα μονοπάτια της έμπνευσης τον οδήγησε στα Ηλύσια Πεδία της αναγνώρισης και της καθιέρωσης.
Άξιος διάδοχος και συνεχιστής της ελληνικής πλαστικής παράδοσης, ο Νίκος Περαντινός έφερε λίγο πιο κοντά στην Ευρώπη την Ελλάδα. Πως θα μπορούσε όμως να είναι διαφορετικά εφόσον η Πάρος, σχεδόν έναν αιώνα πριν από την Αθήνα του Περικλή ήταν ήδη πρότυπο εργαστήρι γλυπτικής. Και αυτό δεν οφείλονταν μόνο στο φημισμένο παριανό μάρμαρο αλλά και στους εξαίρετους τεχνίτες, όπως ο Αριστείων ,ο Αγοράκριτος και ο Σκόπας.
Παράλληλα με τη γλυπτική, ο Νίκος Περαντινός δραστηριοποιήθηκε έντονα και στο χώρο του μεταλλίου. Δημιούργησε μια μεγάλη και σημαντική σειρά μεταλλίων, καταλαμβάνοντας μια εξέχουσα θέση στη σύγχρονη ελληνική μεταλιογραφία. .....Τα μετάλλια παρέχουν στον Νίκο Περαντινό την ευκαιρία να τιμήσει προσωπικότητες του νέου Ελληνικού Πολιτισμού και να διαδώσει με αυτό τον τρόπο το όνομα και το έργο τους στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο { Μαρία Κάλλας Μουσείο Σκάλας του Μιλάνου, Μητροπολιτική όπερα Νέα Υόρκη.-
Κωνστ. Καβάφη Φλωρεντία . – Άγγελος Σικελιανός ,Ελσίνκι.- Αιμίλιος Βεάκης.-Νίκος Καζαντζάκη.- Ελευθέριου Βενιζέλου,- Νικολάου Γύζη.
Ένα από τα σημαντικότερα για τη χώρα μας γεγονότα του 20ου αιώνα ένταξή μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες ,Ε.Ο.Κ φιλοτεχνεί το 1979 το αναμνηστικό χρυσό νόμισμα που κόπηκε και το οποίο αναπαριστά το Θεό Απόλλωνα να κρατά ένα κλαδί δάφνης και τη λύρα του, δύο από τα ισχυρότερα σύμβολα του, και να κάθεται πάνω στον ομφαλό και γύρω τη λέξη ΑΜΦΙΚΤΙΟΝΩΝ, ακριβές αντίγραφο στατήρα των Δελφών. Ο συμβολικός χαρακτήρας αυτής της έκδοσης είναι ύψιστος. Με την αναγωγή στο μαντείο των Δελφών, ο Νίκος Περαντινός θέλει να υπενθυμίσει ότι οι πρώτες πολιτικές συμμαχίες περισσότερων Κρατών, οι γνωστές αμφικτιονίες,
Σχηματίστηκαν στην Ελλάδα προκειμένου να προστατεύσουν τα ιερά. Οποιαδήποτε λοιπόν Ένωση Κρατών μετά τη Δελφική Αμφικτιονία, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής ένωσης, φέρει ανεξίτηλο το σημάδι της ελληνικότητας του θεσμού.
Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται και το μνημειώδες έργο του Νίκου Περαντινού. Δεν πρόκειται τόσο για ένα γλύπτη ο οποίος δημιουργεί μομφές με τη σμίλη του όσο για την Ελλάδα, η οποία φωνάζει παρούσα μέσα στην Ευρώπη του εικοστού αιώνα αγάλματα του Νίκου Περαντινού αποτελούν αφενός για μας τους Έλληνες τον ομφάλιο λώρο με την κλασική εποχή αφετέρου για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους τον αρμό με τη σύγχρονη Ελλάδα.
Τέλος, θα ήθελα να μνημονεύσω το επιστέγασμα της ευρωπαϊκής πορείας του Νίκου Περαντινού. Η « Μνήμη «, άγαλμα φυσικών διαστάσεων, που βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Μουσείου και σας καλώ να θαυμάσετε πριν εισέλθετε στο μουσείο, έχει τοποθετηθεί ήδη από το 1989 στην Αθήνα ,στη συμβολή των οδών Αμαλίας και Βασιλίσσης Όλγας. Το 1990, με πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού, το άγαλμα προσφέρεται στο Λουξεμβούργο και τοποθετείται μπροστά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ως ένδειξη ελάχιστης αναγνώρισης της προσφοράς της Ελλάδος και του Νίκου Περαντινού στην Ευρώπη.
Ας γίνει λοιπόν η μνήμη μας το εκμαγείο για τη διατήρηση της κληρονομιάς μας, μια «μνήμη αισθητική», και ας αγκαλιάσουμε το χώρο αυτό με ευγνωμοσύνη, προς τιμή του Νίκου Περαντινού, αλλά και του ανώνυμου Παριανού γλύπτη.
Ακολούθησε αγιασμός από τον Μητροπολίτη Παροναξίας κ. Καλλίνικο. Ο οποίος ευλόγησε την Είσοδο του Μουσείου ,ενώ συγχρόνως άναψαν τα φώτα και φωταγωγήθηκε όλως όλος ο χώρος μέσα και έξω.
Το Μουσείο διαμορφώθηκε εσωτερικά από τον Αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Δημητρόπουλο. Η διαμόρφωση στόχο είχε να ανάδειξη το έργο του καλλιτέχνη και την καλύτερη δυνατή παρουσία των γλυπτών στις πέντε μεγάλες αίθουσες καθώς και τον κάτω χώρο, την αίθουσα Μνημείων και Ηρώων.
Ο Εκθεσιακός χώρος, υπό την επιμέλεια της Εφόρου Ευδοκίας Παπουλή, στοχεύει να παράσχει στους επισκέπτες όλες τις σημαντικές πληροφορίες για το έργο του καλλιτέχνη. Παράλληλα ηχητική αφήγηση ακούγετε σε Ελληνική, Αγγλική και Γαλλική γλώσσα, ενώ υπάρχει έντυπη η αφήγηση σε Αλβανικά , Ρωσικά και Σουηδικά.
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
ΘΕΡΙΝΟ Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή- Δευτέρα.
Πρωί 10.00- 15.00 Απόγευμα 19.00-21.00
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ Παρασκευή- Σάββατο- Κυριακή
Πρωί 10.00- 15.00
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Μουσείο Γλυπτικής Περαντινού – Μάρπησσα 22840-41443 κιν.6936-142260
Μουσειακός χώρος Αθηνών 210-7513653 κιν.6937-504433.
http://sites.google.com/site/sculpturemuseumperantinos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου