Η γρίπη των πολιτικών

Πολύς λόγος γίνεται τους τελευταίους μήνες για τη διαβόητη πλέον «νέα» ή αν προτιμάτε γρίπη των χοίρων. Αναλύσεις επί αναλύσεων προγνώσεις και προφητείες με βάση επιστημονικά προγνωστικά επιδημιολογικά μοντέλα και όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις πονηρές λοξές ματιές προς τον πανικό και τον παραλογισμό. Για την μεγάλη διαχρονική ασθένεια που πλήττει μεγάλη μερίδα της πολιτικής μας τάξης όμως καμία αναφορά δεν γίνεται επί τη ευκαιρία, αν και οι επιπτώσεις της δεν αφορούν μόνον στους «πάσχοντες», αλλά κυριότατα στους «συμπάσχοντες» πολίτες.

Οι πάσχοντες παρουσιάζουν τα παρακάτω συμπτώματα:
1) κοινωνική αναλγησία
2) ασυνέπεια λόγων και έργων
3) τάσεις βολέματος εαυτού και ημετέρων
4) άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας (με ταυτόχρονη κατασκευή εικονικής τοιούτης)
5) ακραία γαϊδουριά και αφιλοτιμία
6) ακραίος «ξερολισμός»
7) αχρωματοψία (βλέπουν π.χ. το άσπρο μαύρο κι αντιστρόφως)
8) κώφωση βαριάς μορφής (δεν ακούνε ειδικά τις σωστές συμβουλές)
9) ακαμψία συμπεριφοράς σε αντίθεση με την εξαιρετική ευλυγισία της σπονδυλικής τους στήλης
10) ασθενική μνήμη (επιλεκτικά)

Αυτά -και μερικά άλλα δευτερεύουσας σημασίας- είναι τα βασικά συμπτώματα της γρίπης των πολιτικών που μαστίζει με διακυμάνσεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια την πολιτική ζωή όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Κι ενώ το εμβόλιο – αντίδοτο της νέας γρίπης βρίσκεται στο στάδιο της μαζικής παραγωγής προς διάθεσή του στο κοινό κατά τις αρχές του Φθινοπώρου, το αντίστοιχο της γρίπης των πολιτικών, ενώ είναι από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστό, φαίνεται πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών την αφήνει αδιάφορη έχοντας πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα πως θα πρέπει να συμβιώνουνε με αυτή την ασθένεια ανεξαρτήτως συνεπειών και κοινωνικού κόστους.

Καλακώνας Σπύρος
(Δημοτικός Σύμβουλος)