Στην παραλία του Δήλιον

Το θέαμα που αντικρίσαμε στην παραλία του Δήλιον

Ο όρμος του Δήλιον όπως φαίνεται από μακριά

Κάθετες πλαγιές που πέφτουν στη θάλασσα, κύματα που σκάνε πάνω στα βράχια, βότσαλα ποτισμένα από τον ήλιο και την αλμύρα, είναι μια εικόνα βγαλμένη κατευθείαν από το άλμπουμ του Αιγαίου. Μ' αυτές τις εικόνες στο μυαλό μας κατηφορίσαμε τις προάλλες το μονοπάτι που βγάζει στην παραλία του Δήλιον, κάτω ακριβώς από το λόφο όπου δεσπόζει ο ομώνυμος ναός του Απόλλωνα.

Μόνο που η εικόνα που μας περίμενε όταν φτάσαμε στη βάση του λόφου ήταν τελείως διαφορετική από αυτή που είχαμε στο μυαλό μας όταν πρωτοξεκινήσαμε το πρωί για την παραλία του Δήλιον: πλαστικά μπουκάλια, λάστιχα αυτοκινήτων, παλιοσίδερα, σκουριασμένοι αναπτήρες, αναποδογυρισμένοι τενεκέδες, αχρηστευμένα καφάσια, αταίριαστα ζευγάρια παπουτσιών κάλυπταν την ερημική παραλία απ’ άκρη σ’ άκρη. Η εικόνα της περιβαλλοντικής βεβήλωσης είχε έρθει να υποκαταστήσει την άλλη, την προσδωκόμενη, αυτή δηλαδή που ξεφτίζει χρόνο με το χρόνο. Ένα αγωνιώδες «Γιατί;» έμεινε να πλανάται για μια στιγμή στον αέρα, πριν σκεπαστεί από τη βουή των κυμάτων.