Η δημιουργία του τρίτου πόλου, του πόλου της Αριστεράς και της Οικολογίας στην ελληνική πολιτική σκηνή αποτελεί το κεντρικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό τόνισε ο βουλευτής Α΄ Πειραιώς του ΣΥΡΙΖΑ Θοδωρής Δρίτσας στην προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ Πάρου - Αντιπάρου που διοργάνωσε την Πέμπτη, 4 Ιουνίου, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου «ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ». Ή δημιουργία του 3ου πόλου, του πόλου της Αριστεράς και της Οικολογίας θα είναι από εδώ και πέρα σταθερή επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η επιδίωξη αυτή θα τελεσφορήσει πιο εύκολα και πιο γρήγορα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ενισχυθεί σημαντικά στις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, γιατί τότε θα μπορέσει πιο εύκολα να λειτουργήσει ως καταλύτης στον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
Ένας τέτοιος πόλος είναι ικανός να δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης προς την πολιτική και ειδικότερα προς την Αριστερά. Μπορεί να δώσει μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων. Να σπάσει τα εκβιαστικά διλλήματα και το δικομματικό παιχνίδι. Ο 3ος πόλος θα είναι μια συμμαχία ισότιμων εταίρων, με διαφορετικές αφετηρίες, με διατήρηση της αυτοτέλειας και της ιδιαίτερης φωνής της κάθε συνιστώσας. Η πρόταση για τη συγκρότηση του 3ου πόλου απευθύνεται στο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στους Πράσινους και Εναλλακτικούς Οικολόγους, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα μιας εναλλακτικής πολιτικής σύμφωνα με τις «ανάγκες των πολλών».
Και το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η κοινή δράση. Διότι η εμπειρία έχει δείξει (μέσα στο «Κοινωνικό Φόρουμ», κλπ) ότι στους κοινωνικούς αγώνες των λαϊκών τάξεων τα αιτήματα που θέτει κάθε κόμμα της Αριστεράς και κάθε αριστερή συλλογικότητα επί της ουσίας δε διαφέρουν μεταξύ τους - ακόμη και τα συνθήματα μοιάζουν. Οι ξεχωριστοί αγώνες, οι διαφορετικές συγκεντρώσεις δεν επιτρέπει την κατανόηση και συνειδητοποίηση αυτών των ομοιοτήτων, δεν βοηθάει στην όσμωση μεταξύ των κομμάτων και του κόσμου της Αριστεράς. Οι κοινοί αγώνες, η κοινή δράση βοηθάει ακόμη και στην αποτελεσματικότητα των αγώνων των ανθρώπων της εργασίας ενώ ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία των ανθρώπων δίνοντας προοπτική στον αγώνα τους. Γιατί σε τελική ανάλυση καμιά πρόταση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, αν δε συνδυάζεται με την προσπάθεια για συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς.
Ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ
Περνάμε κρίση. Η πολιτική κρίση προηγήθηκε της οικονομικής κρίσης. Οι πολιτικές δυνάμεις που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, το ξέρουμε όλοι, έχουν απαξιώσει την πολιτική. Αυτή η κρίση είναι ευκαιρία να θέσουμε το θέμα της πολιτικής συμμετοχής των πολιτών, να καταξιώσουμε τον κοινωνικό ρόλο των πολιτών. Και αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αγωνίζεται να εκφράσει και εντός αλλά και εκτός Βουλής τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα. Παλεύει να φέρει στο προσκήνιο τις κοινωνικές δυνάμεις. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί το σύστημα, γίνεται επικίνδυνος για τις συμβάσεις της πολιτικής, για τη διατήρηση της πολιτικής ελίτ. Ακόμη και τις εκλογές προσπαθούν να τις κάνουν με τέτοιο τρόπο που να μην αναδεικνύεται η λαϊκή κυριαρχία, να μην εκφράζεται αυθεντικά η λαϊκή βούληση. Γι’ αυτό η πληροφόρηση περνά μέσα από κρησάρες των μηχανισμών της εξουσίας και δίνεται διαστρεβλωμένη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται επικίνδυνος για το σύστημα και γι’ αυτό από τους μηχανισμούς της εξουσίας έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό ένας πόλεμος σε βάρος του. Υπάρχει όμως δυνατότητα η κάλπη να βγάλει μηνύματα που να ξεπερνά και να ανατρέπει τις λογικές και τις πρακτικές των πολιτικών δυνάμεων που μας κυβέρνησαν (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ). Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και θέλει να αποτελέσει τη δύναμη που εμπιστεύονται οι πολίτες γιατί εκφράζει πιο αυθεντικά τις προσδοκίες των εργαζομένων για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού εντός ενός ορατού μέλλοντος και όχι σ’ ένα μακρινό και απροσδιόριστο μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δρών πολιτικός οργανισμός που δίνει παντού, σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, το παρών, που στέκεται δίπλα στα κοινωνικά κινήματα, τους προτείνει λύσεις και διεξόδους, χωρίς όμως να τους τις επιβάλλει. Δίνει στήριξη στις κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς όμως να τους χειραγωγεί. Και αυτό αποτελεί την πεμπτουσία της επαναστατικής σκέψης.
Αν στις εκλογές της 7ης Ιουνίου ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα ανοίξει με άλλους όρους και σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο αλλά και μέσα στην Αριστερά το ζήτημα της ενότητας της Αριστεράς, της ενότητας στη δράση, αλλά και τα ζητήματα της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, του ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της κατάργησης του «συμφώνου σταθερότητας» που έχει επιβάλει η ελίτ της Ευρώπης σε συνεργασία με τις εθνικές ελίτ. Γιατί όλα αυτά τα αιτήματα είναι ρεαλιστικά, εντός ενός πλαισίου δημοκρατικού συστήματος. Αν το μήνυμα της κάλπης είναι αμφισβήτηση της λογικής ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, ότι ο αγώνας πάει χαμένος, τότε οι εκλογές της 7ης Ιουνίου μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας και ελπιδοφόρου πορείας για τους πολλούς, για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει οι πολίτες να πεισθούν ότι με τη συμμετοχή τους μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα σύμφωνα με τις ανάγκες των πολλών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ενωμένη Ευρώπη
Παρόλο που με ευθύνη κυρίως των κομμάτων του δικομματισμού δε μιλάμε για το αντικείμενο των εκλογών της 7ης Ιουνίου – μιλάμε για «παπαγαλάκια», για «βαρβαρότητα», για σκάνδαλα – εντούτοις έγινε φανερό ότι τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι κοινά με τα προβλήματα της υπόλοιπης Ευρώπης. Όλη η Ευρώπη αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, της πολιτισμικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Διαφέρουν τα στάνταρ από χώρα σε χώρα, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν κερδίσει διαφορετικά πράγματα και επίπεδο με τους κοινωνικούς τους αγώνες. Στην Ελλάδα οι απολαβές των εργαζομένων κινούνται σε χαμηλότερο επίπεδο.
Παρά τις διαφορές όμως (ως προς τα στάνταρ) τα προβλήματα είναι κοινά. Και αυτό έχει γίνει συνείδηση. Αυτό φαίνεται για παράδειγμα με τη δημιουργία του «Κοινωνικού Φόρουμ» όπου οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη (και στη Ελλάδα) συντονίζονται. Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που θέτουν πολλά κοινά προβλήματα. Το «σύμφωνο σταθερότητας» το βάζουν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Το τι Ευρώπη θέλουμε (την Ευρώπη της ειρήνης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της πολιτισμικής όσμωσης, τα ανοικτά σύνορα όχι μόνο για τα εμπορεύματα και το κεφάλαιο αλλά και για τους ανθρώπους, καθώς και τα θέματα της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού κλπ) το θέτουν όλες οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη. Το ζήτημα του εργατικού ελέγχου, του κοινωνικού ελέγχου, προτάγματα της Αριστεράς, τώρα αρχίζουν σιγά – σιγά να τίθενται από τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη αποτελεί ένα πεδίο κοινωνικών αγώνων για τους εργαζόμενους όλων των χωρών – μελών της.
Την 7η Ιουνίου τελειώνει μόνο μια φάση του αγώνα
Ο αγώνας δεν τελειώνει σε τρεις ημέρες, την Κυριακή 7 Ιουνίου. Την 7η Ιουνίου τελειώνει μόνο μια φάση του αγώνα, γιατί ο αγώνας συνεχίζεται και μετά την 7η Ιουνίου, τόνισε ο Νίκος Τσιγώνιας, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Τσιγώνιας αναφέρθηκε στους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, για τη στήριξη των νέων, για το περιβάλλον (υπερασπιστήκαμε τους 16ρηδες που δεν ψηφίζουν, υπερασπιστήκαμε το περιβάλλον που δεν ψηφίζει), γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο στόχαστρο των μηχανισμών της εξουσίας, για τις δημοσκοπήσεις, για τους μετανάστες -η Ελλάδα δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες το πρόβλημα όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο (τα σύνορα πρέπει να είναι ανοικτά για τους ανθρώπους και κλειστά για τους πολέμους, για τις μίζες κ.λπ. Δεν μπορεί να υπάρχουν χρήματα για τους πολέμους και να μην υπάρχουν για τα θύματα αυτών των πολέμων). Μίλησε για την ανάγκη της συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία, για το ρόλο της εκλογικής αναμέτρησης της Κυριακής, κλπ.
Ένας τέτοιος πόλος είναι ικανός να δημιουργήσει ένα νέο ρεύμα μεγαλύτερης εμπιστοσύνης προς την πολιτική και ειδικότερα προς την Αριστερά. Μπορεί να δώσει μια νέα ώθηση στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων. Να σπάσει τα εκβιαστικά διλλήματα και το δικομματικό παιχνίδι. Ο 3ος πόλος θα είναι μια συμμαχία ισότιμων εταίρων, με διαφορετικές αφετηρίες, με διατήρηση της αυτοτέλειας και της ιδιαίτερης φωνής της κάθε συνιστώσας. Η πρόταση για τη συγκρότηση του 3ου πόλου απευθύνεται στο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ, στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στους Πράσινους και Εναλλακτικούς Οικολόγους, για να δημιουργηθεί η δυνατότητα μιας εναλλακτικής πολιτικής σύμφωνα με τις «ανάγκες των πολλών».
Και το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι η κοινή δράση. Διότι η εμπειρία έχει δείξει (μέσα στο «Κοινωνικό Φόρουμ», κλπ) ότι στους κοινωνικούς αγώνες των λαϊκών τάξεων τα αιτήματα που θέτει κάθε κόμμα της Αριστεράς και κάθε αριστερή συλλογικότητα επί της ουσίας δε διαφέρουν μεταξύ τους - ακόμη και τα συνθήματα μοιάζουν. Οι ξεχωριστοί αγώνες, οι διαφορετικές συγκεντρώσεις δεν επιτρέπει την κατανόηση και συνειδητοποίηση αυτών των ομοιοτήτων, δεν βοηθάει στην όσμωση μεταξύ των κομμάτων και του κόσμου της Αριστεράς. Οι κοινοί αγώνες, η κοινή δράση βοηθάει ακόμη και στην αποτελεσματικότητα των αγώνων των ανθρώπων της εργασίας ενώ ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αισιοδοξία των ανθρώπων δίνοντας προοπτική στον αγώνα τους. Γιατί σε τελική ανάλυση καμιά πρόταση δεν μπορεί να είναι αξιόπιστη, αν δε συνδυάζεται με την προσπάθεια για συμπαράταξη των δυνάμεων της Αριστεράς.
Ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ
Περνάμε κρίση. Η πολιτική κρίση προηγήθηκε της οικονομικής κρίσης. Οι πολιτικές δυνάμεις που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν, το ξέρουμε όλοι, έχουν απαξιώσει την πολιτική. Αυτή η κρίση είναι ευκαιρία να θέσουμε το θέμα της πολιτικής συμμετοχής των πολιτών, να καταξιώσουμε τον κοινωνικό ρόλο των πολιτών. Και αυτό κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αγωνίζεται να εκφράσει και εντός αλλά και εκτός Βουλής τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα. Παλεύει να φέρει στο προσκήνιο τις κοινωνικές δυνάμεις. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ενοχλεί το σύστημα, γίνεται επικίνδυνος για τις συμβάσεις της πολιτικής, για τη διατήρηση της πολιτικής ελίτ. Ακόμη και τις εκλογές προσπαθούν να τις κάνουν με τέτοιο τρόπο που να μην αναδεικνύεται η λαϊκή κυριαρχία, να μην εκφράζεται αυθεντικά η λαϊκή βούληση. Γι’ αυτό η πληροφόρηση περνά μέσα από κρησάρες των μηχανισμών της εξουσίας και δίνεται διαστρεβλωμένη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται επικίνδυνος για το σύστημα και γι’ αυτό από τους μηχανισμούς της εξουσίας έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό ένας πόλεμος σε βάρος του. Υπάρχει όμως δυνατότητα η κάλπη να βγάλει μηνύματα που να ξεπερνά και να ανατρέπει τις λογικές και τις πρακτικές των πολιτικών δυνάμεων που μας κυβέρνησαν (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ). Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και θέλει να αποτελέσει τη δύναμη που εμπιστεύονται οι πολίτες γιατί εκφράζει πιο αυθεντικά τις προσδοκίες των εργαζομένων για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού εντός ενός ορατού μέλλοντος και όχι σ’ ένα μακρινό και απροσδιόριστο μέλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας δρών πολιτικός οργανισμός που δίνει παντού, σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες, το παρών, που στέκεται δίπλα στα κοινωνικά κινήματα, τους προτείνει λύσεις και διεξόδους, χωρίς όμως να τους τις επιβάλλει. Δίνει στήριξη στις κοινωνικές δυνάμεις, χωρίς όμως να τους χειραγωγεί. Και αυτό αποτελεί την πεμπτουσία της επαναστατικής σκέψης.
Αν στις εκλογές της 7ης Ιουνίου ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα ανοίξει με άλλους όρους και σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο αλλά και μέσα στην Αριστερά το ζήτημα της ενότητας της Αριστεράς, της ενότητας στη δράση, αλλά και τα ζητήματα της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, του ελέγχου του χρηματοπιστωτικού συστήματος, της κατάργησης του «συμφώνου σταθερότητας» που έχει επιβάλει η ελίτ της Ευρώπης σε συνεργασία με τις εθνικές ελίτ. Γιατί όλα αυτά τα αιτήματα είναι ρεαλιστικά, εντός ενός πλαισίου δημοκρατικού συστήματος. Αν το μήνυμα της κάλπης είναι αμφισβήτηση της λογικής ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, ότι ο αγώνας πάει χαμένος, τότε οι εκλογές της 7ης Ιουνίου μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μιας νέας και ελπιδοφόρου πορείας για τους πολλούς, για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Πρέπει οι πολίτες να πεισθούν ότι με τη συμμετοχή τους μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα σύμφωνα με τις ανάγκες των πολλών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ενωμένη Ευρώπη
Παρόλο που με ευθύνη κυρίως των κομμάτων του δικομματισμού δε μιλάμε για το αντικείμενο των εκλογών της 7ης Ιουνίου – μιλάμε για «παπαγαλάκια», για «βαρβαρότητα», για σκάνδαλα – εντούτοις έγινε φανερό ότι τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι κοινά με τα προβλήματα της υπόλοιπης Ευρώπης. Όλη η Ευρώπη αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας, της επισφαλούς εργασίας, της πολιτισμικής και περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Διαφέρουν τα στάνταρ από χώρα σε χώρα, γιατί οι εργαζόμενοι έχουν κερδίσει διαφορετικά πράγματα και επίπεδο με τους κοινωνικούς τους αγώνες. Στην Ελλάδα οι απολαβές των εργαζομένων κινούνται σε χαμηλότερο επίπεδο.
Παρά τις διαφορές όμως (ως προς τα στάνταρ) τα προβλήματα είναι κοινά. Και αυτό έχει γίνει συνείδηση. Αυτό φαίνεται για παράδειγμα με τη δημιουργία του «Κοινωνικού Φόρουμ» όπου οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη (και στη Ελλάδα) συντονίζονται. Αλλά και σε πολιτικό επίπεδο με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, αλλά και της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς που θέτουν πολλά κοινά προβλήματα. Το «σύμφωνο σταθερότητας» το βάζουν σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Το τι Ευρώπη θέλουμε (την Ευρώπη της ειρήνης, της κοινωνικής αλληλεγγύης, της πολιτισμικής όσμωσης, τα ανοικτά σύνορα όχι μόνο για τα εμπορεύματα και το κεφάλαιο αλλά και για τους ανθρώπους, καθώς και τα θέματα της υγείας, της παιδείας, του πολιτισμού κλπ) το θέτουν όλες οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη. Το ζήτημα του εργατικού ελέγχου, του κοινωνικού ελέγχου, προτάγματα της Αριστεράς, τώρα αρχίζουν σιγά – σιγά να τίθενται από τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη αποτελεί ένα πεδίο κοινωνικών αγώνων για τους εργαζόμενους όλων των χωρών – μελών της.
Την 7η Ιουνίου τελειώνει μόνο μια φάση του αγώνα
Ο αγώνας δεν τελειώνει σε τρεις ημέρες, την Κυριακή 7 Ιουνίου. Την 7η Ιουνίου τελειώνει μόνο μια φάση του αγώνα, γιατί ο αγώνας συνεχίζεται και μετά την 7η Ιουνίου, τόνισε ο Νίκος Τσιγώνιας, μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Τσιγώνιας αναφέρθηκε στους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ για την επίλυση των προβλημάτων των εργαζομένων, για τη στήριξη των νέων, για το περιβάλλον (υπερασπιστήκαμε τους 16ρηδες που δεν ψηφίζουν, υπερασπιστήκαμε το περιβάλλον που δεν ψηφίζει), γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στο στόχαστρο των μηχανισμών της εξουσίας, για τις δημοσκοπήσεις, για τους μετανάστες -η Ελλάδα δεν έχει απεριόριστες δυνατότητες το πρόβλημα όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο (τα σύνορα πρέπει να είναι ανοικτά για τους ανθρώπους και κλειστά για τους πολέμους, για τις μίζες κ.λπ. Δεν μπορεί να υπάρχουν χρήματα για τους πολέμους και να μην υπάρχουν για τα θύματα αυτών των πολέμων). Μίλησε για την ανάγκη της συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία, για το ρόλο της εκλογικής αναμέτρησης της Κυριακής, κλπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου