Η δυσκολία που συναντούμε στην καθημερινή μας κυκλοφορία ως πεζοί στους δρόμους της Παροικιάς ήταν η αφορμή για την εκπόνηση ενός περιβαλλοντικού προγράμματος με τίτλο «Μια πόλη για όλους» από τους μαθητές της Ε΄τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου με υπεύθυνες δασκάλες την Παλασία Γεωργιάδου και την Εύα Ντουμανίδου.
Οι σημαντικότεροι στόχοι του προγράμματος ήταν:
· Να διερευνήσουν τα παιδιά την ποιότητα ζωής που παρέχει το ανθρωπογενές περιβάλλον του νησιού σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στους πολίτες με ειδικές ανάγκες, όσο αναφορά τη δυνατότητα τους να κινηθούν στην πόλη.
· Να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες και να κατανοήσουν ότι η ποιότητα ζωής είναι δικαίωμα όλων.
· Να μπορούν μετά την επεξεργασία των πληροφοριών να προτείνουν λύσεις.
Εκτός από τις εργασίες στην τάξη κάναμε μελέτη πεδίου σε δύο δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας της Πάρου.
Οι σημαντικότεροι στόχοι του προγράμματος ήταν:
· Να διερευνήσουν τα παιδιά την ποιότητα ζωής που παρέχει το ανθρωπογενές περιβάλλον του νησιού σε όλους τους πολίτες και ιδιαίτερα στους πολίτες με ειδικές ανάγκες, όσο αναφορά τη δυνατότητα τους να κινηθούν στην πόλη.
· Να ευαισθητοποιηθούν απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες και να κατανοήσουν ότι η ποιότητα ζωής είναι δικαίωμα όλων.
· Να μπορούν μετά την επεξεργασία των πληροφοριών να προτείνουν λύσεις.
Εκτός από τις εργασίες στην τάξη κάναμε μελέτη πεδίου σε δύο δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας της Πάρου.
1. Παρασκευή 8 Μαΐου (Διαδρομή: 2ο Δημοτικό - Καρνάγιο - Γήπεδο)
Τι είδαμε:
Στη διαδρομή που κάναμε απ’ το σχολείο στο γήπεδο περάσαμε από δημόσια κτήρια διασταυρώσεις και δρόμους με μεγάλη κίνηση. Σε πολλά δημόσια κτήρια, όπως το κέντρο υγείας, είχαν ράμπες για άτομα με κινητικά προβλήματα. Επίσης οι δρόμοι είχαν πεζοδρόμια με ράμπες. Όμως περάσαμε κάποια στιγμή από δρόμο, ο οποίος είχε κίνηση από αυτοκίνητα, αλλά δεν είχε πεζοδρόμια.
(Μαίρη Αρκουλή)
Σταματήσαμε στην Εκατονταπυλιανή για να μας δείξει η κυρία μια ταμπέλα που έλεγε όσοι έχουν κινητικά προβλήματα να πάνε από τη ράμπα. Επίσης μας έδειξε μια ράμπα στο πεζοδρόμιο αλλά ένας απρόσεκτος οδηγός είχε παρκάρει το αμάξι του στη ράμπα…
(Αντώνης Λουκής)
Στη διαδρομή που κάναμε περάσαμε από διάφορα κτήρια που άλλα είχαν και άλλα δεν είχαν πρόσβαση για άτομα με κινητικά προβλήματα. Το ταχυδρομείο είχε πρόσβαση, το ίδιο και η εκκλησία η Εκατονταπυλιανή. Όμως δεν υπήρχε πρόσβαση στα μαγαζιά και στα εστιατόρια, εκτός από δυο τρία με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν άτομα με κινητικά προβλήματα. Κάποιοι δρόμοι είχαν πεζοδρόμια, μικρά και στενά. Κάποιοι άλλοι, όπως ο περιφερειακός δεν είχαν καθόλου πεζοδρόμια, με αποτέλεσμα να περπατάμε στο δρόμο. Άλλοι (δρόμοι) είχαν πεζοδρόμια, αλλά δεν επέτρεπαν στα άτομα με κινητικά προβλήματα να ανεβούν και άλλοι είχαν αυτοκίνητα και μηχανάκια παρκαρισμένα, που δυσκόλευαν το περπάτημά μας.
(Ήριννα Κυριαζάνου)
2. Παρασκευή 15 Μαΐου (Διαδρομή: 2ο Δημοτικό - Παραλία Ζωοδόχου Πηγής -Δημαρχείο - Παραλιακός δρόμος - Λιμάνι)
2. Παρασκευή 15 Μαΐου (Διαδρομή: 2ο Δημοτικό - Παραλία Ζωοδόχου Πηγής -Δημαρχείο - Παραλιακός δρόμος - Λιμάνι)
Τι είδαμε:
Την Παρασκευή 15 Μαΐου πήγαμε εκδρομή στην παραλία κοντά στην Πάνδροσο. Η τάξη μου το Ε1 και το Ε2 πήγαμε να παρατηρήσουμε που έχει και που δεν έχει ράμπα για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
Στην Πάνδροσο (το ξενοδοχείο) έχει ράμπα, όμως στην Παραλία και στο ΚΑΠΗ δεν έχει ράμπα, ούτε στις καφετέριες και στα τουριστικά πρακτορεία.
(Ελευθερία Καρατζούνη)
Η παραλία είχε πεζοδρόμια αλλά πάνω σ’ αυτά ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Περπατήσαμε μέχρι το λιμάνι και είδαμε ότι τα εστιατόρια δεν είχαν πρόσβαση για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
Η παραλία είχε πεζοδρόμια αλλά πάνω σ’ αυτά ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Περπατήσαμε μέχρι το λιμάνι και είδαμε ότι τα εστιατόρια δεν είχαν πρόσβαση για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα.
(Ευαγγελία Βαθρακοκοίλη)
Πριν μερικές μέρες πήγα με το σχολείο μου μια βόλτα στην Παροικιά Στη βόλτα που κάναμε περάσαμε από δημόσια κτήρια τον Ο.Τ.Ε.. το δημαρχείο, την KΔΕΠΑΠ, την εκκλησία, το ΚΑΠΗ.
Παρατηρήσαμε ότι τα πεζοδρόμια είχαν ράμπες, αλλά ήταν πάνω τους παρκαρισμένα αυτοκίνητα κι έτσι δεν μπορούσες να περπατήσεις πάνω τους ιδιαίτερα όταν ήταν στενά.
Στο Δημαρχείο απ’ όπου περάσαμε, στην κεντρική είσοδο, δεν υπήρχαν ράμπες. Υπήρχαν μόνο σκαλιά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανέβουν άτομα με κινητικά προβλήματα, μητέρες με μωρά στα καροτσάκια και ηλικιωμένοι άνθρωποι. Στη ΔΕΠΑΠ πάλι παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει ράμπα. Όπως μας είπαν είχαν ζητήσει πολλές φορές από το Δήμο να τους φτιάξουν μια ράμπα.(Πρέπει να πούμε) οι άνθρωποι στην ΚΔΕΠΑΠ ήταν πολύ φιλόξενοι.
Στην εκκλησία της Παροικιάς που είναι στην πλατεία (Ζωοδόχου Πηγής) , επίσης δεν υπήρχε ράμπα.
Έπειτα πήγαμε στο ΚΑΠΗ το οποίο έιναι για ηλικιωμένους ανθρώπους, αλλά ούτε αυτό έχει ράμπες και δεν μπορούνε να πάνε άτομα με κινητικά προβλήματα. Τέλος πήγαμε στο κτήριο του ΟΤΕ όπου και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν ράμπες.
Πριν μερικές μέρες πήγα με το σχολείο μου μια βόλτα στην Παροικιά Στη βόλτα που κάναμε περάσαμε από δημόσια κτήρια τον Ο.Τ.Ε.. το δημαρχείο, την KΔΕΠΑΠ, την εκκλησία, το ΚΑΠΗ.
Παρατηρήσαμε ότι τα πεζοδρόμια είχαν ράμπες, αλλά ήταν πάνω τους παρκαρισμένα αυτοκίνητα κι έτσι δεν μπορούσες να περπατήσεις πάνω τους ιδιαίτερα όταν ήταν στενά.
Στο Δημαρχείο απ’ όπου περάσαμε, στην κεντρική είσοδο, δεν υπήρχαν ράμπες. Υπήρχαν μόνο σκαλιά με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανέβουν άτομα με κινητικά προβλήματα, μητέρες με μωρά στα καροτσάκια και ηλικιωμένοι άνθρωποι. Στη ΔΕΠΑΠ πάλι παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει ράμπα. Όπως μας είπαν είχαν ζητήσει πολλές φορές από το Δήμο να τους φτιάξουν μια ράμπα.(Πρέπει να πούμε) οι άνθρωποι στην ΚΔΕΠΑΠ ήταν πολύ φιλόξενοι.
Στην εκκλησία της Παροικιάς που είναι στην πλατεία (Ζωοδόχου Πηγής) , επίσης δεν υπήρχε ράμπα.
Έπειτα πήγαμε στο ΚΑΠΗ το οποίο έιναι για ηλικιωμένους ανθρώπους, αλλά ούτε αυτό έχει ράμπες και δεν μπορούνε να πάνε άτομα με κινητικά προβλήματα. Τέλος πήγαμε στο κτήριο του ΟΤΕ όπου και εκεί διαπιστώσαμε ότι δεν υπήρχαν ράμπες.
(Ήριννα Κυριαζάνου)
Στο σχολείο μας κάναμε ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και παρατηρήσαμε ότι σχεδόν σ’ όλα τα κτίρια όπως το Δημαρχείο, τη ΔΕΗ, τις τράπεζες και τα ΚΑΠΗ δεν έχουν ράμπες για τους ανάπηρους. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι για να τους βοηθήσουμε. Η πόλη μας πρέπει να βοηθάει τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, γιατί κι αυτοί έχουν τα ίδια δικαιώματα με εμάς.
Στο σχολείο μας κάναμε ένα περιβαλλοντικό πρόγραμμα για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και παρατηρήσαμε ότι σχεδόν σ’ όλα τα κτίρια όπως το Δημαρχείο, τη ΔΕΗ, τις τράπεζες και τα ΚΑΠΗ δεν έχουν ράμπες για τους ανάπηρους. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι για να τους βοηθήσουμε. Η πόλη μας πρέπει να βοηθάει τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, γιατί κι αυτοί έχουν τα ίδια δικαιώματα με εμάς.
(Νίκος Σκιαδάς)
Τι συμπεράναμε:
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν από τις δημόσιες υπηρεσίες και να έχουν ανάγκη να τους βοηθούν άλλοι.
Τι συμπεράναμε:
Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να μην μπορούν να εξυπηρετηθούν από τις δημόσιες υπηρεσίες και να έχουν ανάγκη να τους βοηθούν άλλοι.
(Ήριννα Κυριαζάνου)
Εγώ πιστεύω ότι οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα δεν μπορούν να βγουν έξω από το σπίτι τους, γιατί τα δημόσια κτήρια δεν έχουν πρόσβαση (γι ΄ αυτούς) και γιατί δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.
(Ευαγγελία Βαθρακοκοίλη)
Είναι πολύ λυπητερό, όταν εδώ στο νησί μας έχουμε ανθρώπους με ειδικές ικανότητες και δεν έχουμε τα κατάλληλα μέτρα για να τους υποστηρίξουμε. Στους δρόμους είδαμε ράμπες αλλά ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στις δημόσιες υπηρεσίες δεν υπάρχουν ράμπες. Ας προσπαθήσουμε όλοι για την υποστήριξη αυτών των ανθρώπων.
(Διονύσης Πρέντι)
Οι δρόμοι δεν έχουν ράμπες και γι’ αυτό φταίνε οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται καθόλου. (Άντζελα Παπά)
Η πόλη μας πρέπει να βοηθάει τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα.
(Δημήτρης Παπαχατζής)
Σε κάθε πόλη υπάρχουν ράμπες αλλά μπορούν οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα να περάσουν αφού υπάρχουν αμάξια; Η τάξη μου έκανε ένα περίπατο στην Παροικία και συμπεράναμε ότι σε κάθε ράμπα υπάρχει ένα αυτοκίνητο. Στο Δημαρχείο, στις τράπεζες στα σχολεία, στα εστιατόρια δεν υπάρχουν καν ράμπες. Ωραίο όμως θα ήταν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έχουν μια κανονική ζωή σαν τη δική μας!
(Μυρτώ Κυριαζάνου)
Εγώ θεωρώ ότι αδικούμε πάρα πολύ αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό έχω μόνο να πω.
(Κώστας Στεφανίδης)
Ο Δήμος πρέπει να κάνει αλλαγές.
(Γιόβαν Μιχαήλ)
Στην πόλη μας δεν μπορούν να διευκολυνθούν ούτε οι ανάπηροι, ούτε οι ηλικιωμένοι, ούτε και οι μητέρες με τα μωρά στα καροτσάκια.
(Ευαγγελία Μαύρη)
Πώς αποφασίσαμε να δράσουμε.
Αποφασίσαμε να ενημερώσουμε τους γονείς, να δημοσιεύσουμε την έρευνά μας στα ΜΜΕ και να ζητήσουμε τη συνεργασία του Δήμου. Έχουμε όλοι μερίδιο στην ευθύνη για μια καλύτερη και ανθρώπινη ζωή στον τόπο που ζούμε.
Οι μαθητές και οι δασκάλες της Ε΄ τάξης
Την παραπάνω έρευνα έκαναν οι μαθητές
της Ε΄ τάξης του 2ου Δημοτικού σχολείου
με υπεύθυνες δασκάλες
την Παλασία Γεωργιάδου και την Εύα Ντουμανίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου